8.Martina

*Violetta*
Rano obudziłam się na bardzo wygodnym łóżku w pomieszczeniu, którego wcześniej nie znałam, ale po chwili przypomniałam sobie, że jestem w NASZYM domu.Tu jest genialnie i jeszcze możliwość mieszkania ze swoim chłopakiem. Czego więcej chcieć od życia. Postanowiłam wstać i zrobić śniadanie w naszej kuchni. Wygramoliłam się z łóżka tym samym  z rąk Leona. Założyłam na siebie satynowy szlafrok i zeszłam na dół. Tam wyjęłam potrzebne składniki do naleśników i zaczęłam je przygotowywać. Po niecałych 15 minutach skończyłam, Leona nie było jeszcze na dole, postanowiłam iść go obudzić. Gdy weszłam do sypialni zobaczyłam Leona wpatrującego się w sufit.
 -Leoś śniadanie jest już na stole, a tak po za tym to o czym myślałeś?-Zapytałam
 -O tym jak będzie wyglądało nasze dziecko.-Powiedział podchodząc do mnie.
 -Pewnie ładna za tobą lub ładny, a i dziś idę do ginekologa możesz iść ze mną.
 -Ładna, może być także za tobą, a co do wizyty u ginekologa to tak idę z tobą.
 -To się niezmiernie cieszę.-Powiedziałam przez śmich-a teraz się chodź zjeść śniadanie, bo wystygnie.
 -Oczywiście królowo.-Powiedział potem poszliśmy na dół i zjedliśmy naleśniki.
 -Idę się ubrać-oznajmiłam i pobiegłam do łazienki na dole.Tam ubrałam się w to:

Gdy byłam już gotowa zeszłam na dół, a Leon pobiegł do łazienki, siedział tam dłużej niż ja, ale gdy wyszedł stwierdziłam, że było warto, bo wyglądał zajebiście.

*Niecałe 9 miesięcy później*

*Leon*

          *21:30*          

Viola rodzi już 12 godzinę, a ja z moim rodzicami, jej tatą i znajomymi czekam na korytarzu. Czas dłuży się nieubłaganie. Po 15 min. (21:45)  z sali wychodzi pielęgniarka.

 -Który z panów to Leon Verdas?-Spytała

 -To ja-Odpowiedziałem

 -Proszę za mną-Powiedziała, a ja wstałem z miejsca i podążyłem za nią, nie mogłem się doczekać, bo płci nie znaliśmy, bo chcieliśmy mieć niespodziankę. Po chwili dochodzimy do sali.

 -Ja na razie idę, a pan może wejść do żony.-Powiedziała z uśmiechem blondynka

 -Dobrze-Odpowiedziałem i wszedłem do sali Violi. Zobaczyłem ją leżącą na łóżku z dzieckiem.Widać, że była bardzo zmęczona.

 -Hej kochanie, jak się czujesz?-Zapytałem dla pewności i pocałowałem dziewczynę.

 -Hej nawet dobrze, ale jestem zmęczona-Powiedziała zachrypniętym głosem, ale nie dziwię się jak tak krzyczała-Ale warto było, bo mamy córeczkę-Dopowiedziała z uśmiechem

 -Naprawdę?-Zapytałem nie dowierzając

 -Naprawdę, a chcesz potrzymać NASZĄ córeczkę-Powiedziała podkreślając słowo NASZĄ

 -Ty się jeszcze pytasz?-Zapytałem, a ona zaczęła się śmiać i podała mi tą małą istotkę.

 -Córeczka tatusia-Powiedziała, a ja się uśmiechnąłem i pocałowałem córkę w nosek.

 -Jak ją nazwiemy?-Zapytałem

 -Może...może ... nie wiem

 -Może Martina?-Zapytałem nie pewnie.

 -Oczywiście, piękne imię.

 -Kocham was-Odparłem, a Viola się zaśmiała. Tą cudowną chwilę przerwała pielęgniarka.

 -Przepraszam, czy wybraliście już imię dla dziecka?

 -Tak, to Martina.

 -Martina jakie cudowne imię, ale niestety muszę ją zabrać na badanie i za godzinkę do was wróci, a pana prosimy za chwilę do gabinetu podpisać książeczkę zdrowia.

 -Dobrze-Oddałem  pielęgniarce Martinę i usiadłem z powrotem obok Violusi. Gdy pielęgniarki wyszły powiedziałem:

 -Dobra Violu, ja idę podpisać tą książeczkę, a ty prześpij się Dobrze?

 -Dobrze-Odpowiedziała, a ja wyszedłem i skierowałem się do gabinetu lekarza. Po 40 minutach książeczka była uzupełniona, a dziecko na moich rękach

 -Kiedy będę mógł zabrać dziewczynę i córkę do domu?-Zapytałem tej samej pielęgniarki

 -Jeszcze dzisiaj tylko proszę uważać.-Powiedziała

 -O moje skarby zawsze.-Powiedziałem, a ona się zaśmiała i odeszła wszedłem do sali gdzie znajdowała się Viola.

 -Leoś... idź zapytaj się kiedy mogę wyjść.

 -Już  byłem dziś, ale musimy jeszcze iść po wypis.

 -Ok-Powiedziała, po czym poszła do łazienki ubrać swoje ubranie. Gdy wychodzilśmy skierowaliśmy się jeszcze po wypis. 

*W samochodzie*

*Violetta*

Gdy siedzieliśmy ww samochodzie i jechaliśmy do domu, Leon położył rękę na moim udzie i powiedział:

 -Violu, może jak wrócimy do domu to postaramy się o chłopczyka?

 -Leon! Musimy najpierw wychować Martinę!

 -No dobrze, ale kiedyś się postaramy?

 -Oczywiście.

Wróciliśmy do domu, położyliśmy Martinę w pokoju i  poszliśmy do łazienki, wykonaliśmy wieczorne czynności i poszliśmy spać

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jest rozdział i urodziła się Martina. Czekam na komy :(

                                                                                                    

                                                                                                                          Buziaki